بقعه ها و امامزاده ها

بقعه متبرکه امامزاده زيد (ع)
سومين بقعه متبرکه شهر تهران از نظر قدمت تاريخ موجود در آن بقعه امامزاده زيد است که در مرکز بازار تهران و د رانتهای جنوبی بازار بزازها به نام بازار امير قرار دارد .اين بقعه به طوری که از تاريخ صندوق قديمی آن (902ه)بر می آيد ،پيش از دوران سلطنت سلسله شاهان صفويه در تهران داير بوده است .بر روی اين صندوق دو حاشيه افقی يکی در قسمت بالای چهار ضلع صندوق و ديگری در پايين آن تعبيه شده است . حاشيه بالايی حاوی کتيبه ای است که آن زا به خط ثلث به طور برجسته منبت کاری کرده اند و مشتمل بر دو آیه اول آيه الکرسی است.در رابطه با نسب آن بزرگوار ،يک نظر اين است که ايشان حسنی و از اولاد حسن المثنی و پسر عموی حضرت عبد العظيم (ع)از احفاد امام حسن مجتبی (ع) است،امام در شجره نامه آن حضرت آمده که وی از فرزندان يحيی بن زيد بن علی بن الحسين است.غير از صندوق روی مرقد مطهر ،ساير قسمتهای بقعه امامزاده زيد تماما از آثار دوره قاجاريه است .بنای صحن و ايوان و حجرات در زمان سلطنت ناصر الدين شاه احداث گرديده ،و در داخل بقعه بر روی در خاتم که ميان ايوان و حرم قرار دارد ،دو تاريخ 1297 و 1309 خوانده می شود.اين دو تاريخ در پايان دو کتيبه کاشی نيز نقش شده و معرف تعميرات بنا در قرن 13 ه است . مقبره لطفعلی خان زند از سرداران دوره زنديه که بر روی آن سنگ مرمری به نام وی نصب شده ،در ايوان جنب بقعه قرار دارد . کاشيکاری گنبد و تجديد تعمير ايوان و آيينه کاری رواق و حرم و مقبره جنب آن در خلال سالهای 1315_1316 ش انجام يافته است .صحن قبلی اين بقعه امروزه به مدرسه تبديل شده است.

بقعه متبرکه امامزاده سيد ولی (ع)
در نزديکی بقعه امامزاده زيد (ع)مزار ديگری به نام بقعه امامزاده سيد ولی قرار دارد که در جنب بازار کفاشها و بازار پاچنار واقع شده است .آن حضرت از نوادگان امام محمد تقی (ع)معرفی گرديده است .در بنای بقعه ايشان هيچ گونه نوشته و يا کتيبه تاريخی وجود ندارد .بنای بقعه مربع شکل و هر ضلع آن تقريبا سه متر و نيم است و شاه نشين هايی به عمق دو متر يا دو متر ونيم بر وسعت حرم از چهار جانب می افزايد .ضريح فلزی به ابعاد 3*2 متر مربع با کتيبه های  قر آنی و اشعاری از محتشم به خط نستعليق اخيرساخته شده و بر روی مرقد نصب گرديده است .ضريح قبلی از جنس چوب و متعلق به دوره قاجاريه بوده است .
بقعه امامزاده سيد ولی اخيرا باز سازی گرديده و در جوار آن خوابگاهی سه طبقه برای طلاب علوم دينی ساخته شده است .در شمال و غرب بقعه مسجدی از دوره فتحعلی شاه قاجار به يادگار مانده است.

بقعه متبرکه امامزاده ابراهيم (ع)

بقعه امامزاده ابراهيم (ع) واقع در منطقه دربند تجريش که ار ييلاقات و تفريحگاه های شمال تهران به شمار می رود،در روستای ((پس قلعه در دامنه دره توچال قرار دارد)).
اين منطقه به علت داشتن يخچالهای طبيعی دارای آب و هوای خنک است و زائرين محترم علاوه بر کوهپيمايی در حال حاضر به وسيله تله کابين نيز به بقعه مزبور رفت و آمد می نمايند .نسب آن حضرت به امام حسن مجتبی (ع) می رسد.

بقعه متبرکه امامزاده سيد اسحاق (ع)
بقعه متبرکه امامزاده سيد اسحاق (ع)در کوچه خدابنده لو در خيابان ناصر خسرو واقع شده و مردم آن رابه نام قدمگاه چهارده معصوم هم می خوانند و بنا بر متن زيارتنامه موجود ايشان در ملک ری به شهادت رسيده اند .
نسبت ايشان به حضرت امام موسی بن جعفر (ع)می رسد .اين بقعه کوچک درحدود 22 متر مربع مساحت دارد و در سالهای اخير بازسازی گرديده است .
يک لوح سنگی که بر آن صلوات بر چهارده معصوم کنده کاری شده به ديوار بقعه نصب شده است . شيوه نگارش خط ثلث موجود بر سنگی که در سرداب قرار دارد ،تاريخ آن را به قرن هشتم يا نهم هجری می رساند.

بقعه متبرکه امامزاده اسماعيل (ع)
بقعه متبرکه امامزاده اسماعيل در خيابان کلهر در منطقه چيذر و در نزديکی بقعه امامزاده علی اکبر (ع)واقع شده است .آن حضرت از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است .بنای اصلی بقعه ايشان چهار گوش است وحدود 150 متر مربع مساحت دارد .در چوبی ساده ورودی به حرم و ديوارهای آجری داخل آن با رنگ سبز نقاشی شده و نيمه پايين ديوار از سنگ مرمر پوشيده شده است .ضريح مطهر آن حضرت ،مشبک و بالای آن فرم نيم دايره دارد.مرقد مطهر در داخل ضريح سنگ مرمر بزرگی است .گنبد بنا به رنگ سبز نقاشی شده که مدتی ار عمر آن می گذرد .اين بنا دارای صحن مشجر با درختان بسيار کهنسال است که در آن فبوری نيز به چشم می خورد .اين امامزاده دارای حسينيه ای وسيع و از امکانات رفاهی جهت زائرين برخوردار است .

بقعه متبرکه امامزاده سيد اسماعيل (ع)
اين بقعه که منسوب به سيد اسماعيل از احفاد امام علی النقی (ع) است در جنوب شرقی تهران حدفاصل دو خيابان 15 خرداد و مولوی قرار دارد .اين بنا دارای صحن ،ايوان و دو گلدسته بلند،رواق،ضريح و مسجدی کوچک است .در داخل سر در بقعه و دورن ايوان کتيبه ای به خط نستعليق سفيد رنگ بر متن کاشی خشتی لاجوردی نقش شده است .از مفاد اين کتيبه تاريخی بر می آيد که ساختمان ايوان و گلدسته و کاشيکاری بلند سر در ، در زمان سلطنت محمد شاه قاجار و در سال 1262 ق به اهتمام عيسی خان بيگلر بيگی انجام يافته است.

                                                                                    
اثر بسيار قديم تر آن ،دری نسبتا عتيقه است  که در ضلع غربی حرم قرار گرفته و بر روی آن محمد شاه قاجارو عيسی خان بيگلر بيگی آمده است .قسمت وسط هر دو لنگه در مربوط به قرن نهم هجری قمری است و طبق کتيبه های موجود بانی آن استاد حسين بن پير علی حداد تهرانی و تاريخ آن جمادی الاول سال 886 ق است.
واين تاريخ قديمی ترين سال تاريخی است که ابنيه قديمی داخل شهر تهران باقی مانده است .
بدين ترتيب می توان قسمتی از بقعه را متعلق به قرن نهم ه .از زمان مربوط به ساختمان اصلی بنا و بقعه را به قرن 13 ه و دوران قاجار منسوب دانست .کاشيهای زرين فام مرقد مطهر متعلق به قرون 7و8ه ق مناره های موجود در اين بقعه از قرن 13 ه ق باقی مانده است .

بقعه متبرکه امامزاده اسماعيل (ع)
بقعه متبرکه اين امامزاده در خيابان  قلهک ،خيابان امامزاده ،انتهای پارک زرگنده واقع شده است .آن حضرت از نوادگان امام زين العابدين (ع)است و شجره نامه ايشان بر روی تابلوی بزرگی نوشته شده و در داخل حرم نصب گرديده که در آن تاريخ وفات ايشان سال 850 ق قيد شده است .بنای بقعه با مساحت 250 متر مربع به صورت چهار ضلعی است و از اره ديوارهای داخل حرم سنگ و نيمه بالای آن گچ است .ضريح فلزی آن با اشعار و کتيبه های قرآنی تزيين شده و در وسط حرم واقع است .اين بقعه دارای دو ايوان ستوندار است که بر روی ديوارهای آن کتيبه های کاشيکاری قرار دارد .گنبد کوچک اين بنا دارای کاشيهای سبز و لاجوردی و کتيبه ای قر آنی است که دور تا دور پايين گنبد را پوشانده است. تمامی تزيينات و ملحقات بنای بقعه ،جديد و مربوط به سالهای اخير است.

بقعه متبرکه امامزاده اهل بن علی (ع)
اين بقعه متبرکه در جنوب محله دولاب ،خيابان خاوران ،ايستگاه امير سليمانی ،خيابان خواجوی کرمانی در ميان محوطه پردرخت پارکی به مساحت پانزده هزار متر مربع،بر روی سکويی به ارتفاع يک متر قرار دارد.
گنبد بنا دو پوش آجری است و قبلا قسمتی از بالای آن با کاشيهای فيروزه ای پوشيده شده ليکن در حال حاضر پوشش سيمانی دارد .طرح توسعه و تعمير بقعه به مساحت دو هزار متر مربع در سال 1381 به طور مطلوبی انجام شده و نمای آن آجر کاری و کاشيکاری است .بر ديوار طرفين ايوان دوازده بيت شعر به خط نستعليق بر کاشيهای خشتی با تاريخ 1308ه.ق نوشته شده که برخی از ابيات آن چنين است :
تبارک الله از اين شوکت و جلالت و جلال                          کدام نور خدا خفته اندر اين خرگاه
امامزاده آزاده اهل بن علی است                                        شهيد گشته زجور مناطق گمراه
همين اشعار را در 1324 با مختصر تغييراتی در برخی کلمات و تعويض نام متولی ،به خط نسخ بر کاشی نوشته و بر بالای سر در ورودی محوطه بقعه نصب نموده اند.
صاحب مرقد،طبق متن اشعار فوق و زيارتنامه ،از فرزندان اميرالمومنين علی (ع)معرفی گرديده ،اما در کتاب «اختران فروزان طهران و ری»نسب ايشان به فرزندان امام حسن مجتبی (ع)می رسد.
اين بقعه دارای امکانات رفاهی از قبيل پارک و وسايل بازی کودکان است و در قسمت ورودی آن حوض و آب نما بر صفای صحن افزوده است.

بقعه متبرکه امامزادگان پنج تن (امامزاده پنج تن)(ع)
بقعه متبرکه پنج تن در خيابان شهيد فرشادی در لويزان در شمال شرق تهران واقع شده است .اين بقعه دارای بنايی است چهار گوش به ابعاد 7*7 متر که در عهد قاجاريه در هر سوی آن ايوان ساده ای افزوده اند . بر فراز بقعه پوششی گنبدی شکل استوار بوده که بعد از ايجاد ايوانها روی تمامی آن را با شيروانی پوشانده اند .ضريح مشبکی در وسط بقعه به نامهای :سالم،ابو طالب ،رضا و رحيم پسران شيث بن کاظم بن علی بن الحسين زين العابدين ذکر شده است.   

بقعه متبرکه امامزاده حسن (ع)
بقعه امامزاده حسن (ع) در جنوب غربی تهران در خيابان امين الملک ما بين پل امامزاده معصوم و سه راه آذری واقع است .بر اساس شجره نام موجود ،آن حضرت از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) و پسر عم حضرت عبد العظيم (ع)است .بقعه آن حضرت دارای گنبد و بارگاه و صحن وسيع است . ورودی اين بنا به طرف شمال قرار داردو اطراف آن را صحن فرا گرفته است .بين رواق و حرم مطهر ،در خاتم فوق العاده عالی نصب است که بر روی آن با خطوط نستعليق امامزاده حسن (ع)را فرزند امام حسن مجتبی (ع)معرفی کرده که تاريخ 1276 ق دارد.
بالای ديوارهای حرم حاشيه ای پهن مشتمل بر کتيبه قرآنی است که به خط ثلث و برجسته به رنگ طلايی بر زمينه لاجوردی گچ بری شده است .گنبد بقعه با ترکيبی متناسب و موزون از کاشيهای سفيد و فيروزه ای بر زمينه مشکی و کتيبه ای قرآنی در دورا دور پوشيده شده و کتيبه آن نشان می دهد که مربوط به زمان ناصرالدين شاه قاجار است.
رواق و حرم دارای تزيينات مقرنس کاری و آيينه کاری است .تزيينات آينه کاری در سال 1358 ش توسط هنرمند معاصر محمد رضا نويد انجام گرفته است . در ميان ضريح مطهر صندوق چوبی مشتمل بر کتيبه ای به خط نستعليق اشعارو صلوات بر چهارده معصوم به طور بر جسته بر روی مرقد مطهر قراردارد که از آثار فتحعلی شاه قاجار است.در سالهای اخير در اين بقعه طرح جامع عمرانی در حال اجراء است و دو شبستان وسيع ،هر يک به مساحت 1000متر مربع در طرفين بقعه متبرکه احداث گرديده است.بقعه مزبور دارای درمانگاه خيريه مجهز به بخشهای مختلف پزشکی است.   

بعقه متبرکه امامزاده روح الله (ع)
بقعه اين امامزاده در ضلع جنوب غربی ساختمان مخارات در ميدان امام خمينی (ره)واقع شده است . بنای اين بقعه به مرور زمان خراب شده و در سالهای اخير نوسازی گرديده است .

بقعه متبرکه امامزاده صالح (ع)
بقعه مبارکه  حضرت امامزاده صالح (ع) فرزند بزرگوار حضرت امام موسی کاظم (ع) در ميدان تجريش در شمال تهران واقع است .اصل بنا متعلق به قرون 7و8 ه و مشتمل بر بنايی چهار گوش به مساحت 50 متر مربع است که سبک و شيوه معماری آن به بناهای دوره ايلخانی شباهت دارد .در سمت شمال بقعه و مقابل ايوان ورودی،درخت چنار کهنسال و تنومندی  که تاهمين اواخرشاخه هايی از آن سبز بود وجود داشت و بقعه مزبور در عهد قاجار تعمير و بخشهايی به آن افروده شد .گنبد کاشی و نقاشيهای زيبای داخل حرم مربوط به دوران قاجار است .لکن امروزه در راستای طرح جامع عمرانی ،گنبد جديدی بر فراز گنبد قبلی و نيز مناره ای در مقابل آن در حال احداث است .در وسط حرم مطهر ضريح نقره ای و در داخل آن ،ضريح چوبی قديمی قرار دارد.
در سالهای اخير فعاليتهای عمرانی در اين بقعه انجام گرديده و ادامه دارد در اين بقعه امکانات فرهنگی از قبيل کتابخانه و کتابفروشی و نيز امکانات رفاهی مناسب و پارکينگ برای رفاه زائرين محترم وجود دارد .

بقعه متبرکه امامزاده صالح (ع)
اين امامزاده در شمال شرقی روستای فرحزاد ،واقع در شمال غربی شهر تهران ،در دامنه کوهستان قرار دارد .اين بقعه بنايی چهار گوش با گنبد يک پوش آجری ساده دارد .سمت جنوب آن ايوانی بلند با دو ستون چوبی وجود دارد که بر بالای لوح سنگ مرقد تاريخ بنای بقعه سال 986 ه نوشته شده است .کتيبه روی اين لوح به خط نستعليق در 5 سطر است.صاحب مرقد در زيارتنامه موجود از نوادگان امام زين العابدين (ع)معرفی شده است . اين بنا دارای امکانات رفاهی مناسب سبز و مشجر است.

بقعه متبرکه امامزاده عبد الله (ع)
بقعه امامزاده عبد الله (ع) در خيابان 30 متری جی ،خيابان حاجيان ،در جنوب غربی تهران واقع شده است .نسبت شريف ايشان به حضرت ابوالفضل العباس (ع)می رسد.بقعه آن حضرت به صورت بنايی هشت ضلعی است که بر روی سکوی عشت ترکی بنا شده است .بقعه مزبور در فضای مشجر و وسيعی قرار دارد .گنبد کاشی کاری بقعه با قدمتی بيش از 20 سال و با فرم پيازی احداث گرديده و ضريح فلزی جديدی بر روی مرقد مطهر قرار دارد. اين بقعه از امکانات فرهنگی مانند دار القرآن ،کتابخانه ای بزرگ با بيش از 5000 جلد کتاب ،کانون فرهنگی ،درمانگاه ،وسايب بازی و سرگرمی برای کودکان و فضای سبز برخورداراست.

بقعه متبرکه شيخ عبد الله طرشتی
بقعه متبرکه شيخ عبد الله (ع)در روستای قديمی طرشت که امروزه يکی از مناطق شهری است،در شمال غربی شهر تهران داخل پارک طرشت واقع شده است .بنای قديمی بقعه با پلان مربع شکل و آجرهای بزرگ به صورتی ساده ساخته شده که در حال حاضر پوشش گنبدی کم خيزی بر آن استوار است .قديمی ترين تاريخ موجود مربوط به سنگ قبرهايی با تاريخ 954و971 ق است که حکايـت از بنای بقعه در آغاز دوران صفويه دارد.در سالهای قبل ،دو آب انبار بزرگ قديمی در مجاورت بقعه قرار داشته و نيز مسجدی کهنسال که احتمالا مربوط به قرن نهم هجری بوده اين مجموعه را کامل ساخته است .دربازه شخصيت شيخ عبد الله ،مردم محل اعتقاد دارند که علمای معتبر قرنهای نخستين اسلامی بوده است . بقعه مزبور در سالهای اخير با همکاری سازمان ميراث فرهنگی باز سازی و آينه کاری شده است. اين بنا با شماره 2021 جزو آثار ملی ثبت شده است.

سقاخانه عزيز محمد (ره)
اين سقاخانه از موقوفات فرد خيری به نام عزيز محمد است .دارای آب انبار قديمی ،حوضچه آب و شير و پا شير بوده است .در اين سقاخانه جايگاهی خاص برا روشن کردن شمع تعبيه شده است . در زير شير آب ،سنگی با سطح صاف بر سينه ديوار نصب و بر آن حک شده است  : ((الا حقر حاج عباس فرزند محمد به عنوان يادگار در آب و پاسنگ و لوله کشی ...))بقيه جمله بر اثر گذشت زمان از بين رفته است .اين سقاخانه در خيابان وحدت اسلامی (شاهپور سابق)،خيابان مهدیخانی قرار دارد.

بقعه متبرکه امامزاده عزيز (ع)
در دامنه تپه های شمال شرقی اوين و در مجاورت روستاهای اوين و درکه بر فراز تپه ای که داخل دانشگاه شهيد بهشتی قرار گرفته ،و در ميان درختان سرسبز و در محيطی با صفا ،بقعه و زيارتگاه خوش منظر و زيبايی متعلق به امامزاده عزيز (ع) وجود دارد که از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است
بنای اصلی آن قبر کوچک مستطيلی متناسبی با سقف گنبدی بيضی شکل است . بنای اوليه آن مربوط به قبل از دوران قاجاريه است که در سالهای بعد در دو طرف شرق و غرب اين قبر دو اتاق ساده افزوده اند و ايوان پهن و وسيعی هم با جرزهای سنگی و نرده چوبی ساده در قسمت جنوب بقعه ،مشرف به قريه اوين ،احداث نموده اند .قبلا داخل حرم کوچک بقعه حفاظ چوبی ساده با خانه بنديهای مربع درشت ،اطراف مرقد را احاطه کرده است .بنا بر زيارتنامه موجود ،ايشان عموی گرامی امامزاده مطيب (ع) است که مرقد آن حضرت نيز در روستای اوين واقع شده است .به سبب شکل و رنگ سرخ گنبد شيروانی بقعه امامزاده عزيز (ع)،مردم بومی اين بقعه را به نام امامزاده اناری خوانده اند . بقعه مزبور دارای امکانات رفاهی مناسب برای استفاده زائرين محترم است .

بقعه متبرکه امامزاده قاسم (ع)
آستان مقدس حضرت امامزاده قاسم (ع) از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی(ع)با مساحت حدود 6000 متر مربع بر فراز بلندی مشرف به روستای ييلاقی گلاب دره بالاتر از تجريش قرار دارد.قديم ترين آثار اين بقعه مربوط به زمان شاه طهماسب صفوی است و در زمان قاجار نيز اصل بنای بقعه توسعه داده شده است .قسمت اصلی بقعه،مشتمل بر بنايی هشت ضلعی است که آن را از آثار قرن هفتم هجری دانسته اند که بخش درونی حرم امامزاده را تشکيل می دهد و گنبد پيازی شکل پوشيده شده از کاشيهای آبی رنگ بر بلندای ـن خود نمايی می کند .صندوق چوبی مرقد دارای تاريخ 963 ه است که متعلق به زمان شاه طهماسب اول صفوی است .طرح جامع عمرانی بنای بقعه در سالهای اخير تصويب گرديده و باز سازی آن در حال اجرا است.
اين بنا دارای دو شبستان زنانه و مردانه به طور جداگانه ،و دارای امکانات رفاهی مناسب از قبيل زائر سر است .بقعه مزبور تحت شماره 908 جزوآثار ملی به ثبت رسيده است .

بقعه متبركه امامزاده قاضی صابر (قاضی الصابر )(ع)
بقعه متبرکه امامزاده ابو القاسم قاضی صابر (ع) در روستای ونک پشت دانشگاه الزهرا(ع) واقع شده است .به نقل از نهايه الاعقاب آن حضرت در همان روستا متولد گرديد و در علم نيز کمال امتياز راداشته و بنا بر زيارتنامه موجود از نوادگان امام زين العابدين (ع) است .بقعه ايشان در سال 1302 ه.ق به وسيله مرحوم ميرزا يوسف مستوفی الممالک صدر اعظم ناصر الدين شاه قاجار ساخته شد که سنگ مرمر با خطوط و اشعار شيوا و ضريح چوبی و تزيينات کاشيکاری و حسن سليقه فراوان در آن بکار برد .

بقعه متبرکه امامزاده محمد ولی (ع)

در مرکز روستای درکه و بر دامنه های غربی آن ،بقعه زيرتگاهی به نام بقعه امامزاده سيد محمد ولی (ع) قرار دارد. آن حضرت از نوادگان امام زين العابدين (ع) است .بنای فعلی بقعه ايشان چندان قديمی نيست و حدود 70 متر مربع مساحت دارد و آثار قديم آن مربوط به شالوده و قسمتهايی از ديوارهای حرم است .اين بقعه با مساحت حدود 80 متر مربع مشتمل بر حرم مستطيلی شکل است که به دليل مورب بودن گوشه های آن به صورت هشت ضلعی در آمده است .ورودی حرم از طرف شمال است و ايوان خوش منظره ای در جلوی آن قرار دارد .
بنای بقعه در سال 1358 شمسی بازسازی گرديده که نام بانی آن و تاريخ تجديد بنا بر روی کاشيهای سطح ديوار بقعه موجود است .

بقعه متبرکه امامزاده مطيب (ع)
بقعه آن حضرت که از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است ،در نزديکی ميدان عطاء الدين ،خيابان شهيد کچويی در روستای اوين ،3کيلومتری شمال ونک در دامنه کوههای مشرف بر روستای درکه ،که از هوای با طراوتی بر خوردار است ،واقع شده است .
بقعه مزبور سابقا اتاق سنگی ساده مستطيل شکلی به مساحت حدود 70 متر مربع داشته که ايوان ورودی آن رو به مشرق باز می شده است .ضريح و مرقد به صورت ساده و فاقد تزيينات است .
نسبت زيارتنامه ايشان مطيب بن زيد بن محسن بن موسی الکاظم (ع) ذکر شده است .تنها اثر باقی مانده اين بقعه که تا چند سال پيش از جلوه لازم برخوردار بود،دری خاتک سازی شده همراه با آيينه کاری است .

بقعه متبرکه امامزاده معصوم(ع)
بقعه متبرکه امامزاده معصوم (ع) در نزديکی بقعه امامزاده حسن (ع) در خيابان قزوين ،بين ميدان قزوين و سه راه آذری ،مقابل پل امامزاده معصوم واقع شده است .در کتيبه ای که به تاريخ 1240 ه .ق نگاشته شده ،آن حضرت از نوادگان امام محمد باقر (ع) معرفی گرديده است .
اين بقعه در فضای وسيع و مشجری قرار دارد و بنای فعلی آن مشتمل بر حرم چهار ضلعی مستطيل شکل است که ايوان کوچکی در طرف جنوب و اتاقهای وسيعی در طرفين آن ساخته شده و گنبدی به سبک گنبدهای عصر صفوی بر فراز بقعه استوار گرديده است .در محوطه اين بقعه مقبره برخی از رجال و افسران عهد مظفر الدين شاه و محمد علی شاه قاجار وجود دارد .
آيينه کاری داخل بنا توسط محمد رضا نويد به سال 1373 ش انجام گرفته که بانی آن حاج علی قجر است و در قسمتی از ضريح نوشته شده : اصفهان _زرگری حسن پرورش ،قلمزنی اکبر سبزيان و نجاری اخوان خالق زادگان ساخته شد. اين امامزاده دارای فضای سبز وسيع،زائر سرا ،پارکينگ و امکانات رفاهی مناسبی جهت استفاده زائرين محترم است .بنای مذبور که از آثار دوره صفويه و قاجار است به شماره 1913 جزو آثار ملی ثبت شده است .

بقعه متبرکه سيده ملک خاتون (س)
اين زيارتگاه در خيابان خاوران ،خيابان شهيد برادران سجادی ،هشت متری ملايری واقع شده است .در سال 1378 ش فعاليتهای عمرانی و نما کاری و اجرای طرحهای توسعه و محوطه سازی و ايجاد فضای سبز ،به طرز زيبايی در اين بقعه انجام شده است .بنای اصلی حرم ،تاريخی و از آثار زمان فتحعلی شاه قاجار است که طبق کتيبه سنگ مرمرو کاشيهای مرقد توسط نواب عليه سلطنت خانم ملقب به محترم السلطنه بنت بديع الملک ميرزای عماد الدوله در سال 1309 ه ق تعمير گرديده است .بنای فعلی بقعه شامل ايوان آجری و رواق جديد سر تاسری اطراف است .و ورودی آن از سمت شمال و نمای آن فاقد کاشيکاری است .در سال 1381 ش ،به دليل فرسودگی ضريح چوبی مشبک عهد قاجار ،ضريح جديد مطلا و بديعی توسط استاد روزگاريان در اصفهان ساخته شده و در اين مکان نصب گرديده است .طرح مرمت سر در قديمی محوطه نيز با هماهنگی ميراث فرهنگی در دست اقدام است .طبق متن زيارتنامه موجود ،صاحب بقعه از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است .بقعه مزبور دارای محوطه ای پارک مانند همراه با وسايل بازی کودکان و ديگر امکانات مورد نياز زائران است و مراسم دعا و روضه خوانی در طول هفته در آن برگزار می شود.

بقعه متبرکه امامزاده سيد ناصر الدين(ع)
اين بقعه در ضلع غربی خيابان خيام نرسيده به چهار راه گلوبندک واقع گرديده و منسوب به مدفن سيد ناصر الدين از نوادگان امام محمد الباقر (ع) است .بقعه اين امامزاده با مساحت 500 متر مربع مشتمل بر صحن و بنايی هشت ضلعی است .بخشی از صحن بقعه مزبور در طرح تعريض خيابان ، ازبين رفته است .کتيبه ای قديمی بر روی قطعه چوبی بالای ضريح جديد قرار دارد که می رساند حاجی ميرزا تقی طهرانی در سال 993 ه.بانی ضريح قديمی بوده و استاد قطب الدين بن سيف طرشتی آن را ساخته و امروزه به جز کتيبه مزبور چيزی از ضريح قديمی باقی نمانده است .به نظر می رسد که اين بقعه با پلان هشت ضلعی از آثار قرن نهم هجری باشد و طبق کتيبه های موجود در سالهای 1310و 1311 ه.که اواخر سلطنت ناصر الدين شاه قاجار بوده ،رواق،صحن،آيينه کاری و کاشيکاري های آن به دستور خانم منير السلطنه ،مادر کامران ميرزا انجام گرفته است .در زمان احداث خيابان خيام صحن وسيع و کاشيکاری اين بقعه و درخت کهنسال آن از ميان رفت و اينک تنها قسمت کوچکی از صحن قبلی در جلوی ايوان بقعه باقی مانده است .بقعه مزبور به شماره 2683 جزو آثار ملی ثبت شده است.